Deze week heeft de NOS een liveblog over de droogte. En laten we wel zijn, daar slaat het concept liveblog volledig door, zeker als de tussenkoppen zijn ’17:00u – Belgen bellen steeds vaker de brandweer’ en ’13:40u – In 1976; toen was het pas droog’. Sinds wanneer heeft een natuurlijk fenomeen wat zich over weken rustig opbouwt een nieuwsdynamiek nodig waarin van minuut tot minuut bijgehouden wordt hoe wij massaal op het randje van een volledige uitdroging staan? Zijn we met zijn allen vergeten dat de natuur haar eigen pad volgt, dat wij mensen soms gewoon ons moeten schikken en ook een tandje rustiger aan moeten gaan lopen? In plaats van er een crisis van te framen die via een liveblog van minuut tot minuut moet gaan volgen?
Verpersoonlijking van onze sensatiebeluste geesten
Vooropgesteld, ik vind de liveblogs vaak eigenlijk wel cool. Lekker korte berichten met veel doorloop. En, ook fijn voor de nieuwsgierige mens (zoals ik), ze hebben ruimte voor allemaal korte feitjes en weetjes die doorgaans een gemiddeld artikel niet halen. En ze hebben iets verslavends. Je blijft toch kijken…. Maar als je er even op reflecteert: de liveblogs zijn de verpersoonlijking van onze sensatiebeluste geesten. Hoe meer drama hoe beter. Sensatie is natuurlijk steeds een grotere nieuwswaarde.
Kom terug bij me!
Liveblogs hebben daarnaast natuurlijk ook nog een ander doel: je lezers stimuleren om vaker terug te komen. En iets in mij vreest dat dat hier een doorslaggevende rol heeft gespeeld. Het speelt in op het gevoel van missing out en dat je ‘erbij moet zijn’. Liefst via je telefoon natuurlijk. Want je bent er pas bij geweest als je het bewijs kunt leveren op je telefoon/ op social. Maar daar kun je ook in doorschieten. Alsof het met de minuut droger wordt en de aardkost op het randje van inscheuren staat. Alsof de natuur binnen nu en luttele minuten spontaan gaat ontbranden en alsof we massaal controleren of tante mien drie hoog achter wel echt een minuutje minder onder de douche gaat staan.
Waar is de nieuwsduiding?
En dit alles lijkt ten koste te gaan van nieuwsduiding. En dat is ook een belangrijke journalistieke taak. Bijvoorbeeld: je mag best uitleggen dat het niet erg is dat het droog is, ook al is wel eens lastig of onhandig (of maakt het dat we allemaal stinken). Dat het voor een ondernemer voor problemen kan zorgen mag natuurlijk aandacht hebben. Maar vergeet niet om ook de nuance aan te brengen in plaats van om 19:50u te melden dat er een watertekort dreigt voor dieren. Alsof dat ontstaan is in de laatste minuten. Komop zeg. Dieren en planten voelen en weten dit al veel langer dan wij. Instinctief vinden ze hun weg en passen ze zich aan. Zij gaan niet op het heetst van de dag in de zon liggen om daarmee al hun vocht uit te zweten, laat staan dat ze gaan hardlopen als het niet nodig is of vergeten om te drinken omdat je te druk bent met je liveblog te lezen.
