Controle is voor bange mensen

02/01/2019

Controle is voor bange mensen zei een woordvoerder ooit tegen me; en als professioneel oneliner-verzamelaar vind ik hem heerlijk. Die oneliner scoort altijd goed. Je kunt je agenda niet plannen, het is onmogelijk om elke vraag voor te bereiden. Laat staan dat het wenselijk is. Maar onze eigen toekomst zo benaderen is wel een kunst. Mijn eerste blogje hier had al leuke uiteenlopende reacties. Dank daarvoor! Ik verwonder mij nog even een rondje door omdat het geen losse flodders zijn….

Opening krant of een 101tje scoren. Dagen met een gouden randje zijn het. Misschien daarom ook wel dat je minder blij bent met een filmpje wat 10.000x gedeeld wordt. Ook al is het bereik wellicht groter….  Inmiddels stelt een gemiddelde criticaster op Facebook lastigere vragen dan een journalist ooit zou doen. En zijn ze nog vasthoudender ook. En wat is dan onze rol daarbij?

Best veel organisaties zijn nog geconditioneerd in het mantra ‘zonder de woordvoerder geen perscommunicatie’. Met de Grote Boze Journalist in onze nek hebben wij nog steeds de macht om een directeur uit een extern overleg te trekken. En omdat directeuren vaak de laatsten der Mohikanen zijn die nog een analoge krant lezen is het niet moeilijk om hen te overtuigen van de noodzaak. Maar is dit voldoende?

Persconferenties zijn niet meer nodig. Vind ik echt. Sterker nog; het wekt alleen maar ergernis op. Hou ermee op. Mediawaarde. We rekenen ons er rijk mee. Maar wat zegt het nou? Ingewikkelde rekensystematieken van advertentietarieven maal de lezers of kijkers. Want als ik de tv aanzet voor behang en ondertussen op youtube een filmpje kijk; welke boodschap blijft dan echt hangen? Als ik de statistieken van de SKO bekijk dan zakt de moed mij altijd in de schoenen. Maar dan realiseer ik me tegelijkertijd dat de best bekeken series van de afgelopen jaren niet via reguliere tvzenders zijn bekeken.

Crisis is verslavend. Misschien zit daar ook wel ons manco. En is onze ongeduldige aard bestand tegen contentmarketing en hoe vind je een adrenalinekick in die eindeloze trage voorbereidende communicatieadviestrajecten? Eigenlijk moeten we allemaal in rehab. De krant zakt namelijk nooit meer. De deadline is altijd nu of eigenlijk; nooit meer zo hard.

Mijn eerste woordvoeringsbaas leerde mij dat een echte woordvoerder af en toe met samengeknepen billen onder de brievenbus ligt; ook hij dus met zijn honderden jaren ervaring. Te wachten op de krant; op hoe zijn spannende gesprek van gisteren zichzelf heeft beklonken in het zwart-op-wit. Zijn les was; dat is noodzakelijk want het houd je scherp. Tegelijkertijd was de les ook dat er een enorme kick kwam als die krant uiteindelijk een goede weergave had gemaakt van onze spinning & framing. Maar als de brievenbus niet meer kleppert… verslappen onze billen dan en worden we dus te gemakkelijk? Verliezen we onze scherpte als de deadlines vervagen?

Tot zover mijn vragen ter verwondering en overdenking. De volgende keer word ik iets rooskleuriger… beloofd:)

Gerelateerde blogs

Contact

Buiten de lijntjes is nog altijd op het papier

Contact heb ik het liefst face to face, persoonlijk… dus mail of bel me en ik kom naar je toe voor een gesprek.  Heb je haast en spoed en kun je niet wachten? Stuur dan een appje of een sms.